اين * جا

آفتابش رمقي ميدهد به جان.همان آفتاب بي رمق که از دور دست حرم به صورتم پاشيده ميشود.ونقاره که ميزند اين ذهن خسته را ميبرد به دور دست هاي خيال .قديم ها چه خوب بودند.قديم هايي که دور نيستند.اما دست نيافتني .بر اوج کوه بلند خيال ايستاده بود وبه دره عميق خاطرات نگاه ميکرد و در انحناي سرازيري دره روحش زخمي ميشد

......