|
حوالی آفتاب 
| ||
|
در خانه اگر کس است ، یک حرف بس است .... مخاطب خاص : خودم ..... همان خودی که هربار می خوانندش و هربار شرمسارتر است .... که از رو نمی رود ....که کرم آقایش پررویش کرده است.... همان خودی که شاید ناز و نوازش، زیادی از سرش زیاد است ، شاید باید گوشش را بگیرند و بپیچانند و بنشانندش سرجایش.... همان خودی که باید های های به حالش گریست .... همان خودی که بغض کرده می گوید : حرف از منطق نزن ! دلم تنگ است ....
من بدم اما آقاجون باید تحملم کنی .... خدا نیاره اون روزو که تو بخوای ردم کنی .... عرض تسلیت ..... دلم هوای رفتن دارد.... محتاج دعای خیرتون....
[ سه شنبه 93/10/2 ] [ 12:21 صبح ] [ حوالی آفتاب ]
........
|
اذن دخـول  تو از حــوالــی آفتـــاب و مشرق دل.... به لحظه های زمینی نهاده ای منزل... درون حادثه ها حاضر است تاریکی... تو از حـــوالــی آفتـــاب می شوی نازل... | |
| [ طـراحی : شـریعـتی ] | ||
